بررسی تنوع ژنتیکی مامیران کبیر(Chelidonium majus) با استفاده از نشانگر ISSR در ایران

چکیده: سابقه و هدف: گیاه مامیران کبیر یکی از ذخایر مهم دارویی در دنیا محسوب می­شود. از آن­جایی­که تنوع ژنتیکی این گیاه در مطالعات جهانی بررسی نشده، لذا در تحقیق حاضر تنوع ژنتیکی 14 اکوتیپ مامیران کبیر با استفاده از نشانگرهای مولکولی ISSR مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش­ ها: استخراج DNA از نمونه های برگی جوان با استفاده از روش  CTABانجام شد. محصولات ISSR براساس حضور (1) و غیاب (0) در هر پرایمر امتیازدهی شدند. برای ارزیابی شباهت ژنتیکی میان نمونه­ ها از تجزیه خوشه­ای با روش Jaccard استفاده گردید. یافته­ ها: آغازگر (CA)8G بش¬ترین چندشکلی (8/92) را در بین آغازگرها تولید کرد. کمترین شباهت ژنتیکی 16/0 بین دو نمونه مامیران شیرگاه (C16) و سیاه­کلاه (C30) دیده شد. تجزیه خوشه­ ای داده ­های مولکولی، نمونه­ ها را در 7 شاخه، دسته­بندی کرد. نتیجه ­گیری: نتایج گروه­بندی تجزیه کلاستر تا حد زیادی عدم ارتباط بین تنوع مولکولی و تنوع جغرافیایی را نشان می­دهد. به نظر می­رسد این امکان وجود دارد که یک نمونه از یک منطقه جغرافیایی به منطقه دیگر مهاجرت کرده باشد و از منشاء اولیه خود فاصله گرفته باشد.